Juli 2012 - Eyeopener

Er is een thermografie van Indy gemaakt. De osteopaat heeft daarna Indy weer behandeld. Ik heb contact gezocht met Yvonne (www.dewegvanhetpaard.nl) en haar om advies gevraagd. Toen ze Indy zag, zei ze iets dat me niet meer losliet. Ze voelde bij Indy een ontheemdheid en ze miste het echte contact. Indy stond op dat moment in de binnenbak terwijl de kudde in de wei stond. Hij kon de kudde niet zien en was daardoor behoorlijk onrustig. Dan kun je hoog of laag springen. Hij ziet je op zo'n moment niet meer staan. Toen moest ik denken aan Indy en wat hij de afgelopen anderhalf jaar allemaal heeft meegemaakt. Ik zie een Connemara die in Ierland al zijn hele leven heerlijk in een semi-wilde kudde leeft. Daar komt plotseling een einde aan. Hij wordt samen met een aantal kuddegenoten verhandeld. Gaat naar Engeland en daarna met de boot naar Nederland. Tijdens het transport verwondt hij zich. Daarna overkomt hem nog alles wat in deze blog staat. Indy is de ook de dupe van mijn onwetendheid en onervarenheid. Maar aan de andere kant, zonder hem had ik nooit geleerd wat ik nu allemaal weet. En los van mijn onervarenheid, hij is door zijn supergevoelige karakter niet het makkelijkste paardje. Drie ervaren paardentrainers is het niet gelukt om hem te laten ontspannen. De eerste trainer zei zelfs dat het misschien beter was om Indy naar 'de man met de witte jas' te brengen omdat hij anders wel een hele dure grasmaaier zou zijn. Dus ook al ben ik onervaren, dat wil nog niet zeggen dat Indy beter af zou zijn bij iemand die wel ervaren is. Eigenlijk denk ik dat Indy dan juist slechter af zou zijn geweest. Ik voel me nu zeker genoeg om, met de opgebouwde ervaringen en verworven kennis van de afgelopen anderhalf jaar, zelf keuzes te maken. Eén van die keuzes is dat ik geen dwang meer wil.